ฉันเคยกอดเธอแน่นนัก
กอดด้วยความรัก วงแขนปกปักรักษา
เธอซบอกฉัน สั่นเหมือนลูกนกกา
ตรมซุกซ่อนหน้า หยาดน้ำตาไหลพราว
เลื่อนไล้ ฝ่ามือลูบหลัง
ปลอบใจให้หวัง อกฉันกำบังลมหนาว
กอดแน่นกระชับ จูบซับความปวดร้าว
ลูบชมผมสาว สยายยาวนิ่มมือ
ชายทระนงมั่นคงคนนี้
ไม่เคยเปลี่ยนสี ยังมีน้ำใสใจซื่อ
แก้วเอยแตกร้าว ประสานกาวได้หรือ
ซ่อมแซมเสร็จแล้ว แก้วเอยลอยหลุดมือ
สิ่งที่ฉันถือ ก็คือรักซื่อใจตรง
แก้วใจจากไปดีแล้ว
โบกบินไปแล้ว ราศีผ่องแผ้วดั่งหงส์
ด้วยกอดครานั้น ปลอบขวัญเธอมั่นคง
ทิ้งเราเฝ้าหลง กอดรัดเพียงสายลม
ชายทระนงมั่นคงคนนี้
ไม่เคยเปลี่ยนสี ยังมีน้ำใสใจซื่อ
แก้วเอยแตกร้าว ประสานกาวได้หรือ
ซ่อมแซมเสร็จแล้ว แก้วเอยลอยหลุดมือ
สิ่งที่ฉันถือ ก็คือรักซื่อใจตรง
แก้วใจจากไปดีแล้ว
โบกบินไปแล้ว ราศีผ่องแผ้วดั่งหงส์
ด้วยกอดครานั้น ปลอบขวัญเธอมั่นคง
ทิ้งเราเฝ้าหลง กอดรัดเพียงสายลม
เคยจูบลูบผม ต้องกอดเหงาจมฝังใจ